Koci punkt widzenia: szedłem ścieżką wojenną i poległem... na placu boju

Miał! A dziś nadaje do was Kot! Za oknem wietrznie i ponuro, więc przyda się wam odrobina rozrywki. A kto zapewni lepszą rozrywkę niż ja? Nie macie pomysłów? I dobrze. Kot jest najlepszy na wszystko. Ja jestem najlepszy na wszystko! Opowiem wam o moim wyjeździe na wakacje i o tym, co robię w wolnym czasie. Są to ważne i męczące rzeczy!

Moja pańcia wymyśliła sobie, że muszę pojechać na wakacje, co bym sam w domu nie siedział, gdy pójdzie na TROPICIELA. W sumie oni wszyscy pójdą. Pojechałem więc z jej bratem szanownym na wakacje. Trzeba jej przyznać, że pomysł miała w sumie dobry, bo ile to razy słyszy się, że niewinne zwierzęta do lasu wywożą, bo nie mają co z nimi zrobić, jak wyjeżdżają (w sensie to ludzie wyjeżdżają). 

Spakowała mnie i wywiozła baaaaardzo daleko (około 18 km od domu - przypis redakcji). Myślałem, że już nigdy nie dojedziemy. W końcu wysiedliśmy. Wciągnęła mnie po schodach na któreś tam piętro (pewnie żebym nie uciekł) i otworzyła drzwi. Zamknęła je i otworzyła mój transporter. Wyszedłem. Zobaczyłem Babcię-Babcię i pobiegłem się przywitać. Potem przywitałem się z Dziadkiem i wskoczyłem na wysoką meblościankę. Spędziłem tam 3 dni. Tak, na tej meblościance. 

Czasem schodziłem, by ich wszystkich obudzić (o 3 rano). Czasem coś ukradłem i schowałem. Chwilę się bawiłem i jakoś tak czas szybko zleciał i...

Do domu weszła Pańcia! Z wrażenia omal nie spadłem z szafy. To ja się tu tak dobrze bawię, a ty masz czelność teraz tu przebywać! Wyjdź, wyjdź! Krzyczałem do niej, a ona wzięła mnie na ręce i spytała, czy tęskniłem. Powiedziałem jej, że tak, ale to tylko na odczepnego. Daj mi spokój i idź stąd - to właśnie miałem na myśli. 

A ona... zabrała mnie do domu - tego poprzedniego! Skończyły się moje wakacje! Krzyczałem całą tą dłuuuugą powrotną drogę, że ma mnie odłożyć na miejsce i będę teraz mieszkał u Babci-Babci, bo ona mnie lepiej karmi i nie męczy mnie tak. W sumie to pozwalała mi robić co tylko chciałem. Nawet pokazała, gdzie mogę drapać tapet w kuchni!

Więc krzyczałem i krzyczałem. Wyzywałem jak się tylko dało, a ona mówiła, że przecież zaraz będziemy w domu. A ja do tego domu wcale nie chciałem! Chciałem do mojej Babci-Babci!

Byłem bardzo zły na nią. Przeokropnie. Gdy wypuściła mnie w domu, nie popatrzyłem na nią nawet przez chwilę. Nakrzyczałem, że ma mi otworzyć okno i będę tam sobie siedział! Nakrzyczałem, że chcę skorzystać z kuwety. Nakrzyczałem, że miska krzywo stoi! Krzyczałem i krzyczałem. 

W końcu Pańcia nie wytrzymała i wzięła mnie na ręce. Spytała, o co mi chodzi. No tego już za wiele! Przecież ciągle powtarzam, że chcę z powrotem na wakacje do Babci-Babci. Co tu jest niezrozumiałe? 

Pańcia na to: a ja ci prezenty przywiozłam specjalnie... 

Prezenty? 

Dla mnie?

To zmienia postać rzeczy. Pokaż - ocenię i zobaczę i w ogóle są do przyjęcia. Jeśli tak - może jeszcze kiedyś ci wybaczę!

No to pokazała. Ładne, białe piórko! Idealne. Piękne. A obok niego ogromne czarne! Wzięła białe do ręki i poszła z nim kawałek. Och, Kochana moja, wróć do mnie! Biegłem za nią i prosiłem. Wszystko będzie ci wybaczone tylko daj mi to piękne piórko!

Już chwilę później było moje. A Pańcia obiecała, że weźmie mnie w niedzielę do Babci-Babci na obiad. Przynajmniej się najem.