Trening uważności | zima zatrzymała świat

Spadł śnieg, za oknem zrobiło się biało, a ja aż podskoczyłam z radości widząc, co dzieje się za oknem, gdy podniosłam rano rolety. Nie ważne, że jeszcze dwa dni temu mówiłam o wiośnie. Wiosnę mam w domu, a na zewnątrz może szaleć zima. Wiesz, gdy podziwiasz biały krajobraz z okna, wtedy zima jest lepsza. Gdy nie musisz nigdzie wychodzić i możesz pisać drugi litr gorącej herbaty w łóżku, bo nikt cię nie goni, a i czasu masz aż nadto. Cieszę się tymi swoimi chwilami w domu, póki mogę. Jednak wyjść musiałam do paczkomatu, by odebrać nowe książki. I gdy wracałam - olśniło mnie i stąd pomysł na dzisiejszy wpis. 

Zima zatrzymała świat

Spadł śnieg i zatrzymał świat. To tylko metafora, choć bardzo dobrze obrazuje to, co widziałam, idąc na ten krótki spacer. Ludzie idący bardzo wolno, rozglądający się dookoła, patrzący uważnie pod nogi. Ludzie łapiący śnieg (dobrze, głównie dzieci). Ludzie, którzy nie szli zagapieni w telefony, bowiem chwila nieuwagi mogła ich kosztować ból kości krzyżowej, stłuczonej przy upadku. Nikt nie skupiał się na ekranie, każdy patrzył przed siebie. 

I to było piękne. 

Szkoda, że dopiero zima - a dokładniej śnieg, lód, mokra i ślizga nawierzchnia - zmusiła nas do zwolnienia obrotów, skupienia i zauważenia czegoś więcej, niż ekran telefonu. Nie wiem, czy ci ludzie są świadomi, że wiosną i latem, a nawet jesienią, także jest na co patrzyć, a smartfony nie zastąpią wrażeń, które dostarcza natura. 

Wiem, że schowane telefony były tylko i wyłącznie efektem śliskich chodników, na których trzeba bardzo uważać. Ale schowanie telefonu wiosną pomoże nam zauważyć odradzające się życie, odradzającą się naturę. W każdym dni warto spojrzeć na coś więcej niż telefon, naprawdę. 

Trening uważności

Kiedyś czytałam książkę o medytacji i był tam rozdział o świadomym chodzeniu. Chodzeniu ze skupieniem na własnych ruchach, na podłożu, na odczuciach, na tym, co jest dookoła. Chodzenie świadome, bez telefonu w ręce. 

I tak sobie myślę, że zima zmusza - czy tego chcemy, czy nie - do takiego treningu uważności, bo - jak już wspomniałam - bez tej uważności tylko chwila dzieli nas od katastrofy. 

Uważność to umiejętność, którą warto ćwiczyć każdego dnia, nie tylko wtedy, gdy na ulicy leży śnieg. Warto ją ćwiczyć podczas chodzenia ogółem - czy to po górach, czy w parku, czy w lesie, czy podczas zwykłej drogi do pracy lub na zakupy. Ale nie tylko podczas chodzenia. Uważność warto ćwiczyć zawsze - podczas gotowania, jedzenia, sprzątania, nauki, pracy... Zawsze. 

Multi-tasking vs mono-tasking

Ale po co, skoro można stosować multi-tasking (który, swoją drogą, nie działa zbyt dobrze)? Dzięki multi-taskingowi można zrobić kilka rzeczy na raz... ale niekoniecznie szybciej i niekoniecznie dobrze. Wystarczy zagapić się w telewizor i spalić żelazkiem ulubioną bluzkę. Wystarczy zagapić się w serial i zamiast marchewki, rozciąć palec. Wystarczy zagapić się w telefon i wejść w kałużę. 

Skupienie się na jednej czynności da nam o wiele lepsze efekty. Co więcej - zadanie wykonamy szybciej (działając w pełnym skupieniu, uważnie, a nie skacząc z jednego zadania na drugie) i lepiej oraz dokładniej. Tak naprawdę to mono-tasking gwarantuje nam szybsze wykonywanie zadań, nie multi-tasking (który jest w praktyce skakaniem co chwilę z jednej czynności na drugą; w większości przypadków). 

Trening uważności - zacznij już teraz

Warto wdrożyć trening uważności do naszej codziennej rutyny. Skupić się na posiłku, który spożywamy, zamiast na kolejnym odcinku serialu. Podczas spaceru skupić się na prawdziwym świecie, a nie tylko ekranie telefonu. Odrobić lekcje raz i porządnie, zamiast co chwilę przerywać na odpisanie na wiadomości w Social Mediach. 

Uważność pomoże nam żyć świadomie, a świadome życie to lepsze życie, bowiem czerpiemy z niego przyjemność, doceniamy to, co nas otacza i działamy efektywnie. 

Myślę, że warto czasem zwolnić i być uważniejszym. Nie tylko zimą.

A ty co sądzisz o treningu uważności? 

Trzymaj się ciepło i do zobaczenia! 

Wyświetl ten post na Instagramie.

Post udostępniony przez Klaudia Jaroszewska (@kocipunktwidzenia)