Kocia medytacja

Fifi leży spokojnie na kanapie. Nie zamyka oczu. Patrzy przed siebie i nawet nie mruga. Pomińmy kwestię, że koty raczej mrugają rzadziej niż ludzie. Nie, nie o to mi chodzi. Mam na myśli, że nie rozprasza się niczym. jest skupiona na jednym, z pozoru mało istotnym punkcie. Tylko z pozoru, bo ten punkt jest ważny. Statyczny, nieruchomy, niezmienny. Jak ona. Co robi? Medytuje. (na końcu historyjka po kociemu)

Koty medytują wiele razy dziennie. Ten moment, gdy patrzy w przestrzeń, albo i nawet ma oczy zamknięte, ale nie śpi, to ten moment, w którym medytuje. Skupia się na sobie, swoim wnętrzu, spokoju. Koty to na ogół spokojne zwierzęta. Tak, czasem biegają bez celu - by rozładować energię. Czasem są agresywne, ale tylko wtedy, gdy muszą odeprzeć atak (dla nas może być to dziwne, ale nasze niektóre zachowania tak traktują). 

Zauważmy jednak, jak często patrzymy na te zwierzęta, gdy spokojnie leżą, siedzą... zastanawia nas, po co to robią. 

Po co medytują? 

By osiągnąć wewnętrzny spokój i szczęście.

I wiecie co? Musimy brać z nich przykład, bo nie możemy się ciągle zadręczać problemami. 

Kot, gdy ma problem, rozwiązuje go lub o nim zapomina, jeśli nie ma na niego wpływu. Nie roztrząsa miliona możliwości. Odpuszcza.

I my nauczmy się odpuszczać, gdy trzeba. 

- Fifi, co robisz? - pyta Toffi. 

- Leżę - odpowiadam. 

- I po co? Chodź się gryźć! - krzyczy. 

- Sam się weź ugryź i daj mi spokój - mówię do niego, ale on nie słucha. Gryzie mnie w ogon. Co jak co, ale ugryźć w ogon? Oddaję mu i w pewnym momencie lecimy jak ta kula sierści przez mieszkanie. Kłaki się sypią. Krew się leje (żartuję oczywiście). 

I nagle, koniec. 

Wyjaśniliśmy sobie wszystko. Obrażenia znikome. Toffi kładzie się na podłodze i myje tylną łapę. 

Ja kładę się na kanapie i zamykam oczy. Wdech i wydech. Było, minęło.