Nie wstydzę się swojego ciała - o kompleksach słów kilka

Mam wrażenie, że kobiety szukają na siłę mankamentów swojej urody. Nie podoba nam się nos, twarz, włosy, kolana, ucho... no cokolwiek, ale coś się musi nie podobać. Jeśli ktoś prawi komplementy, oczywiście odpowiadamy, że nie, że przecież jesteśmy brzydkie. Znasz to? Ja kiedyś też to znałam. A potem zaakceptowałam siebie, z wszystkimi wadami i zaletami.

Do tych przemyśleń skłoniła mnie wizyta u dermatorloga. Pani dermatolog - mogłabym rzecz - okazała się typową kobietą. Leczyłam u niej trądzik, ale tak się złożyło, że weszłam do gabinetu ze świeżą, jeszcze niewygojoną blizną na nodze. Jest dość długa, bo zajmuje jakieś 10 cm. Widać ją było z daleka. Jak do tego doszło? Na Ekspedycji Ekspress rozcięłam sobie nogę, gdy biegłam przez las. Swoją drogą była to świetna przygoda, po której na pamiątkę została mi właśnie taka blizna.

Ekspedycja Ekspress - najlepsza przygoda lata

Do czego zmierzam? 

Otóż, gdy pani dermatolog zobaczyła ową bliznę, przepisała mi od razu leki, kremy, maści, wszystko, żebym tylko mogła się jej pozbyć. Nie zapytała, czy tego chcę. O nic nie pytała, od razu kazała stosować. Często i regularnie, by szybko się jej pozbyć. Taka szpetna krecha na nodze... to nie jest kobiece. Tylko, że gdy ktoś mi mówi, że powinnam, to zaraz mnie szlag trafia.

Czy ty też powiesz mi, że powinnam?

I wiecie co? Pewnie się domyślacie. Nie pozbyłam się jej. Nie. Wcale. Nie chciałam. To moja pamiątka, takie wspomnienie po naprawdę świetnej przygodzie. Zawsze, gdy ją widzę, przypominam sobie dobrą zabawę, odwagę i zmianę, która we mnie zaszła dzięki niej. Nie uważam, żeby mnie szpeciła. Chodziłam z nią w krótkich spodenkach, sukienkach itd. Nie wstydziłam się. Bo czego?

Dlaczego więc miałabym się jej pozbywać? 

Bo jest brzydka? Nie, dla mnie nie jest. Dla mnie jest to po prostu element mojego ciała, który znaczy coś więcej, niż tylko kreska na nodze. 

Tyle szumu wokół jednej blizny, pomyślicie sobie. Ale mi chodzi o coś głębszego.

Być kobietą

Pomyślcie, ile razy ukrywałyście coś przed światem, bo nie jest idealne. Spodnie latem, by nie było widać cellulitu. Długi rękaw, by zakrył krzywe łokcie. Pełny makijaż na basen, by zamaskował niedoskonałości... to tylko niektóre elementy. Mogłabym tak wymieniać cały dzień. I wy pewnie też. 

Ale nie o to tu chodzi!

Nikt z nas nie jest doskonały. Jedna ma mały nos, druga duży, jedna na krzywe kolana, inna proste. Jedna ma taką urodę, inna zupełnie odmienną. To naprawdę nie ma znaczenia. Możecie, a nawet powinnyście się sobie podobać. Przecież to ze sobą spędzacie całe życie. Warto byłoby pokochać to ciało, które niesie nas przez życie. Bez niego by was nie było. 

Ja też nie jestem idealna. Wiem to. Włosy robią, co im się podoba i nigdy nie wyglądają tak, jakbym tego chciała. Ale je lubię. Nos i kolana krzywe, ale je lubię. Paznokcie sprawiają mi wiele problemu w stylizacji, ale je lubię. Blizny, te lubię najbardziej. Każda mi o czymś przypomina. I tak, gdy ktoś mnie z nimi zobaczy, może poczuć się zniesmaczony. Co z tego? Ja jestem zadowolona z mojego ciała. Ty nie musisz.

Podsumowując, chcę ci powiedzieć, że warto zaakceptować swoje ciało. Nie ważne, ile ma mankamentów. Być może tylko ci się wydaje, że coś jest z nim nie tak. Nie staraj się szukać na siłę problemów i pokochaj swoje ciało - innego mieć nie będziesz.