Dlaczego zwlekałam dwa lata z pójściem na studia?

Gdy jeszcze chodziłam do technikum, słyszałam, że muszę iść na studia. Dlaczego? Cóż, byłam absolwentką roku ze średnią zawsze (!) powyżej 5. To nie tak, że dużo się uczyłam, po prostu chłonę wiedzę i sprawia mi to przyjemność. Słuchałam sobie i słuchałam tych wszystkich rad i słów: musisz, powinnaś... że mi się odechciewało wszystkiego. Miałam ochotę krzyczeć, że wcale nie muszę, a wręcz przeciwnie - to ty musisz i to natychmiast musisz się zamknąć, bo nie mam ochoty tego dłużej słuchać. Ale nie krzyczałam. Siedziałam cicho i potakiwałam. A potem na te studia nie poszłam.

Musisz, powinnaś...

Przeczytaj koniecznie > CZY TY TEŻ POWIESZ MI, ŻE POWINNAM?

Jeśli pamiętasz jeszcze tamten tekst, wiesz doskonale, jak działają na mnie słowa: musisz, powinnaś. Sama staram się ich nie naużywać. I tak: powinnaś się badać regularnie. Ale nie mogę ci powiedzieć, że powinnaś sprzątać częściej, być lepszą matką, iść na studia itd. Musisz być dobrym człowiekiem. Ale nie musisz być idealną żoną, nie musisz nikomu usługiwać... 

I tak samo ja nie musiałam iść na studia. Wiedziałam, co wtedy było dla mnie ważne (i nadal jest) i co stanowiło dla mnie priorytet. 

Gap year - dlaczego warto zrobić przerwę przed studiami?

Zamiast wybrać studia, poszłam do pracy. I tak, nie lubię tej pracy. Kto lubiłby pracę na produkcji, na trzy zmiany. I co z tego, że robię hamulce do nowiutkich, błyszczących Mercedesów, jeśli pracując w tej firmie nigdy nie będzie mnie na nie stać (na Mercedesy. Hamulce mogę sobie kupić i postawić jako przycisk do papieru... albo element sztuki nowoczesnej).

Najważniejsze jednak, że mam pracę. Mam stały zarobek (i mogę zarobić więcej, jeśli będę więcej pracować). Nie straciłam owej pracy przez wirusa. I nie straciłam jej, gdy przez miesiąc byłam na chorobowym. A do tego na koncie cały czas odkładają się pieniądze. 

Jestem kobietą i nie chciałabym, by ktokolwiek musiał mnie utrzymywać. Mieszam z partnerem. Za mieszkanie się płaci. Za samochód się płaci. Za rachunki. Jedzenie. Leki. Lekarzy...

I jeśli już przy lekarzach jesteśmy. Właśnie o to chodziło. To dlatego nie poszłam na studia. Musiałam odłożyć sobie pieniądze na badania, na leczenie... i dobrze, bo jedna wizyta u ginekologa kosztuje mnie 250 zł. Skąd miałabym wziąć te pieniądze? 

Czy studia są za darmo?

W technikum usłyszałam też, że studia są darmowe. Tak. Są. Dzienne. A kto zapłaci mi za codzienne dojazdy (wtedy jeszcze miałam do Wrocławia ponad 50 km w jedną stronę). A jak nie dojazdy, to za akademik, pokój? I jakoś nie było na to chętnych wśród tych wszystkich ludzi, którym płyta zacięła się na: musisz. 

Gap year - co robić przed studiami?

Zaraz po ukończeniu technikum, nie wiedziałam, na jakie studia miałabym pójść. Chodziło mi to głowie tak wiele kierunków... a jednocześnie wiedziałam, że tak czy tak robię rok przerwy. Nie zastanawiałam się więc nad tym za bardzo. Mówiłam sobie, że za rok zobaczę i wtedy wybiorę studia. 

Minęło kilka miesięcy, a ja dowiedziałam się, że choruję na endometriozę. Wszystko było by super, gdyby nie to, że od razu zostałam zapisana na operację. Wtedy właśnie podjęłam decyzję, że tego roku też nie pójdę na studia. Miałam za dużo na głowie w związku z operacją, chorobą i pracą, a do tego moje życie zmieniło się o 180 stopni. Nie chciałam pchać się jeszcze na uczelnię i dokładać sobie więcej. 

Przeczytaj koniecznie > JESTEM 1 NA 10 - CHORUJĘ NA ENDOMETRIOZĘ

Czas płynął dalej. Od operacji minęło już kilkanaście tygodni. I wtedy świat stanął na głowie. Koronawirus namieszał w życiu każdego z nas. Mój zakład pracy został zamknięty na półtora miesiąca. I jaki to był piękny czas! Nie spoczęłam wtedy, a wręcz przeciwnie - pracowałam na blogiem i tą całą jego otoczką, zrobiłam kurs newslettera i naprawdę sporo nauczyłam się na bardzo różne tematy. I poczułam, ze to jest to. Tego właśnie chcę. 

I wtedy wszystko wróciło do normy. To znaczy: wróciłam do pracy. Wolny czas uległ zmianom, plecy zaczęły znów boleć, sił brakowało. Nadal działam, nadal pracuję nad tym wszystkim. Ale dotarło do mnie coś ważnego: nie lubię tej pracy. 

Zaczęłam się rozglądać za czymś innym, ale w dobie pandemii nie ma zbyt wielu ofert, które by mnie zachwyciły. I które oferowałyby mi zarobki na co najmniej tym samym poziomie, jaki mam teraz. Więc porzuciłam tę myśl na jakiś czas. 

Nadszedł urlop. I wtedy stwierdziłam, że ja wcale nie chcę tam wracać. Nie chcę całe życie się męczyć i być jak ci wszyscy ludzie, którzy narzekają, ale nie robią nic, by zmienić swoją sytuację. Więc wzięłam byka za rogi i...

Studia - jaki kierunek wybrać?

...zapisałam się na studia. Na kierunek, który chodził mi po głowie najbardziej. Na kierunek, związany z moją pasją. Na kierunek, na który nauka sprawia mi przyjemność. I w końcu na kierunek, po którym będę mogła znaleźć pracę taką, o jakiej marzę. 

I wcale nie jest to kilka kierunków, a jeden. Filologia angielska. Tego właśnie chcę od życia. 

Co daje gap year przed studiami?

Dlaczego warto było poczekać z decyzją?

Moją pierwsza myślą, dwa lata temu, była pedagogika. Bałam się wtedy wszystkiego, czego nie znam. Dlatego pomyślałam o uczeniu w szkole, bo był to dla mnie bezpieczny teren. I wpakowałabym się w coś, co już na tym etapie nie dawałoby mi żadnej przyjemności. 

Po przemyśleniu, po daniu sobie czasu, wybrałam kierunek, z którym faktycznie chcę wiązać przyszłość i który jest liski mojemu sercu. A jednocześnie przez te dwa lata zdążyłam się jeszcze wiele sama nauczyć. Bo wiesz, ja mam w sobie wiele samodyscypliny i chociażby - z własnej woli, dla przyjemności - przez ostatnie dwa miesiące nauczyłam się... 2500 (lub więcej, nie wiem dokładnie) słówek. Powtórzyłam też większość gramatyki. Bo to lubię. I sprawia mi to nie lada przyjemność. 

Warto było też poczekać, by zrobić porządek w innych sprawach. Wiesz, to nie jest tak, że taka dwudziestoletnia dziewczyna po technikum nie ma żadnych problemów w życiu. Ja miałam ich naprawdę sporo i nie wiedziałam, że jeszcze więcej czeka mnie później. Chociażby nieuleczalna choroba, która będzie siała zamęt w moim życiu. 

Zdążyłam też odłożyć pieniądze. I śmiało mogę zapłacić za studia, a przy tym wiem, że będę żyć jak człowiek, a nie jak ten student z memów, który je bułkę z chlebem, parówki grzeje w czajniku elektrycznym itd. Moje życie będzie na normalnym, ludzkim poziomie. 

Nie muszę się też martwić, skąd wezmę pieniądze na inne rzeczy. Chociażby laptopa, bo ten właśnie dokonuje swojego żywota i umiera powoli. Cóż, nie mogę sobie pozwolić na ciągłe marnowanie czasu i czekanie przez 30 minut, aż wczyta mi się strona w internecie, czy włączy program. 

Zyskałam przez ten czas niezależność, miłość, własne mieszkanie, własne decyzje. Idę na studia dla siebie samej, a nie dlatego, że dziadek wierci mi dziurę w brzuchu od dwóch lat. Idę, bo chcę, bo mnie na to stać, bo lubię się uczyć i rozwijać. 

Życiowa porada

I na koniec coś ważnego. Nie rób nic wbrew sobie.

Przeczytałam na jednej grupie (nie ważne jakiej, nie ważne gdzie), że dziewczyna chce iść na byle jakie proste studia byle mieć papierek. Ok, nie będę tu jej piętnować. Jej wybór. Ale w komentarzu ktoś napisał: może chce iść na byle co, żeby rodzice w końcu się odczepili (czy coś w ten deseń). I mnie zmroziło. Naprawdę ktoś idzie odbębnić 3-5 lat studiów tylko dlatego, że rodzice tego chcą?

Zapamiętaj więc raz na zawsze: twoje życie jest twoje. Jeśli ktoś wierci ci dziurę w brzuchu (chociażby o studiowanie) powiedz mu, że przecież sam może to zrobić i nikt mu nie broni, a od twojego życia wara. 

Twoje życie jest twoje. Twoje wybory są twoje. I nikomu nic do tego. 

Trzymaj się ciepło i do zobaczenia następnym razem!

Wyświetl ten post na Instagramie.

Przez kilka dni mnie tu nie było. Nadmiar emocji, zajęć. Do tego myślałam, że rozłoży mnie choroba. Ale na szczęście już jest dobrze i wracam. Nie powiem, że ze zdwojoną siłą, ale wracam. Będę godzić dom, pracę, endometriozę, studia i swoje pasje. Nie wiem jeszcze, jak to zrobię, ale zrobię. Jest niedziela, na laptopie czeka tekst by go poprawić. Za oknem świeci słońce, choć chwilę temu padało. Słucham ptaków i odpoczywam. A potem wezmę się znow do pracy. A jak twoja niedziela? 😊❤🌿 ___ Last 4 days were too hard for me. To many emotions, activities... On Thursday I felt so bad and thought that there's a disease in my organism. But today is better and I am back. I don't have so much force to do everything. In the same time I am going to take care of family, home, I must work and study. And I have got mamy hobbies. I don't know how, but I will do this. Today is Sunday. There's a text waiting for proofing on my laptop. It's sunny, but few moments earlier it was raining. I am listening to birds, relaxing... And how is your Sunday going? ❤😊🌿 __ #studymotivation #studia #studentka #filologiaangielska #niedzieladlasiebie #sundayphoto #careforyourself #ptasiśpiew #endometriosis #endometrioza #zamekksiąż #tarasy #ogrody #terrace #zielonyogród #greengarden #zielonomi #zamkowetarasy #białekwiaty #whiteflowers #labirynt #fontanna #wałbrzych #tajemniczydolnyśląsk #polskaodmorzaazpotatry #fountain

Post udostępniony przez Klaudia Jaroszewska (@kocipunktwidzenia) Paź 4, 2020 o 6:08 PDT