Priorytety - po co je mieć?

Nim rozpoczęłam studia słyszałam, że mogę sobie na nie pozwolić, bo nie mam dzieci. Cóż, na uczelni poznałam kobietę, która pracuje, studiuje i ma małe dziecko. Da się? No da! Tylko trzeba znać siebie, swoje możliwości. Trzeba wiedzieć, czego się naprawdę chce. I trzeba dokładnie określić swoje priorytety. Dzięki tym kilku czynnikom da się pogodzić to wszystko razem i osiągnąć w życiu coś więcej.

Będziesz miała dzieci, to...

Oczywiście, nie mam nic do kobiet, które rezygnują ze wszystkiego na rzecz dzieci. Każdy żyje swoim życiem i to, że ja bym tego nie zrobiła, nie ma tu znaczenia. Moje życie - moje wybory. Twoje życie - twoje wybory. 

Jednak, gdy dochodzi do momentu, w którym pojawia się: ja to bym chciała, ale dzieci... ja to... ale dzieci. Nie ważne, co. Taniec na rurze, bieganie, malowanie, studia, spotkanie z koleżanką. Jeśli dzieci stają się ciągłą wymówką, to coś tu jest ewidentnie nie tak, jak powinno. Nikt za ciebie życia nie przeżyje i każda kobieta ma prawo do czasu dla siebie, do czasu na rozwój, pasje i przyjemności. 

To, że ja nie mam dzieci, także nie ma tu większego znaczenia. I proszę, nie pisz mi: jak będziesz miała dzieci, to zobaczysz. Nim wystukasz na klawiaturze te słowa, przeczytaj najpierw poniższy wpis. A potem pomyśl jeszcze raz, czy aby na pewno chcesz to zrobić. 

NIGDY NIE ZADAWAJ TYCH PYTAŃ

Dla leniwych mały fragment poniżej: 

(...) Na tym blogu może nie pojawiały się one wprost, ale nie raz zdarzały się komentarze typu: jak będziesz mieć dzieci, to zobaczysz. Myślę, że jest to tak samo nie na miejscu, jak i powyższe pytania. Starałam się na nie odpowiadać w miarę kulturalnie, ale chodził mi po głowie właśnie ten tekst, który będzie wiadrem zimnej wody wylanej na głowę. I mam nadzieję, że po tym tekście takie komentarze nie będą się już pojawiały.

Dlaczego takich pytań w ogóle nie powinno się zadawać?

• Skąd wiesz, że ta osoba w ogóle chce mieć dzieci? (...)

Dlaczego więc piszę o priorytetach, skoro nie mam dzieci, a co za tym idzie, nie mogą być one moim priorytetem?

Może jeszcze anegdotka, która lepiej to zobrazuje. 

Rozmawiałam kiedyś ze znajomą, która ma już dorosłe dzieci (to bardzo ważne). Powiedziała do mnie mniej więcej tak:

- Ty to masz czas na wszystko, możesz sobie spać ile chcesz i nie musisz nic robić. Nie to, co ja. 

Na co ja odpowiedziałam: że co? 

- Nie masz dzieci - wyjaśniła. Pamiętajmy, że jej dzieci są dorosłe. 

- Ale też prowadzę dom, piorę, sprzątam, gotuję, do tego się uczę itd. Przecież masz dorosłe dzieci, które mogą ci pomóc (bo mieszkają z nią jeszcze). 

- Będziesz miała dzieci, to zobaczysz. 

- Hę? 

Przepraszam, ale nie rozumiem. Może mi ktoś to wyjaśnić? Próbowałam zrozumieć, dyskutowałam na ten temat z innymi, ale niestety, nikt nie widzi sensu w tych słowach. W czym takim przeszkadzają DOROSŁE dzieci, do których nie trzeba w nocy wstawać, i które mają ręce i nogi i mózg (prawdopodobnie), dzięki czemu mogą sprzątać, gotować, pomagać w domu? Nie wiem, naprawdę nie wiem.  

Wracając więc do tematu - dzieci stają się tu wymówką do robienia czegokolwiek. A jeśli zaspokajanie potrzeb owych dzieci jest priorytetem, nic dziwnego, że na nic innego nie ma czasu. 

Zdaję sobie sprawę, że przez pierwsze lata życia dziecko jest bardzo wymagającym osobnikiem, ale - jeśli oczywiście ma obojga rodziców - to (UWAGA!) ten drugi rodzic też może się nim zająć. Naprawdę. Nie zmyślam. 

Dochodząc do sedna - trzeba w życiu ustalić sobie priorytety. I odejdźmy już od tematu dzieci (choć możesz też o nich myśleć przy analizowaniu priorytetów). 

Produktywność, czyli milion rzeczy do zrobienia

Moje codzienne zajęcia obracają się wokół:

• nauki - studia teraz są na pierwszym miejscu, ale co rusz uczę się czegoś nowego w dziedzinie Social Mediów, blogowania, pisania, zdrowego odżywiania... no uczę się bardzo dużo;
• domu - wiesz, to słynne pranie, sprzątanie, gotowanie;
• sportu - czyli poranna joga, treningi raz na jakiś czas;
• zdrowia - lekarze, badania i ogólne, codzienne dbanie o zdrowie, chociażby poprzez gotowanie zdrowych posiłków, które także zajmuje trochę czasu;
• pisania - książki, bloga;
• bloga ogólnie, czyli pisania, reklamy, komentarzy, analizy, planowania;
• rękodzieła - nie tak często, ale także lubię sobie czasem przysiąść i zrobić coś ręcznie lub narysować;
• czytania - nadal czytam, choć teraz częściej będą to książki z uczelni;
• rodziny - studia nie są wymówką, by odciąć się od wszystkich;
• partnera - któremu chcę poświecić czas, bo niepielęgnowana miłość usycha;
• wszelkich innych zainteresowań, których mam tak dużo, że podczas 1,5 miesiąca siedzenia w domu podczas lock down'u ciągle miałam co robić i nie miałam czasu wracać do pracy;
• właśnie - pracy - fizycznej, w której spędzam min. 40 godzin tygodniowo. A zdarzało się nawet 52. 

I pomyśl sobie, jak się czuję, gdy osoba, która ma DOROSŁE dzieci, siedzi przed telewizorem i nie ma zainteresowań, mówi mi, że jak będę miała dzieci, to zobaczę jak to jest i teraz to ja NIC nie robię, bo nie mam dzieci. Cóż... zostawię to bez komentarza. 

Priorytety - po co je mieć?

Dlatego właśnie bez ustalonych priorytetów będziemy ciągle wymawiać się różnymi dziwnymi rzeczami i nigdy nic nie osiągniemy. Ustalając priorytety działamy na rzecz własnej organizacji oraz dobrego wykorzystania czasu. Tak, by nie mieć poczucia, że tylko harujemy od rana do wieczora. Nadal, przy tych wszystkich obowiązkach, mam czas na SPA czy serial. 

W czym pomaga ustalenie priorytetów?

• w gospodarowaniu i zarządzaniu własnym czasem,
• w unikaniu przemęczenia, przepracowania i ogólnie harowania od rana do wieczora,
• w osiąganiu celów,
• w rezygnowaniu,
• w utrzymaniu balansu życiowego i umysłowego,
• w zajmowaniu się rzeczami ważnymi,
• w planowaniu dnia, tygodnia, miesiąca itd. 

O tym napiszę w osobnym wpisie, bo ten i tak już jest długi. Ale jeszcze chwilę o priorytetach. 

Priorytety - to, co najważniejsze

Moje życiowe priorytety na dziś to: studia, blog, zdrowie, rodzina, partner. To są najważniejsze dla mnie codzienne zajęcia (praca jest oczywista, mam nadzieję). 

Dobrze widzisz, że nie ma tu domu. Mycie podłogi nie jest dla mnie priorytetem. Pranie także. Jak jeden czy dwa dni poczeka, to nic się nie stanie. Tak samo sprzątanie - nie żyjemy w chlewie, więc brudu nie ma. Jest bałagan, czyli rzeczy nie na miejscu, zawalone biurko (to akurat wynik mojego trybu pracy w domu), ale nikomu to nie przeszkadza. I nie jest to dla mnie ważniejsze, niż chociażby napisanie tekstu na bloga. 

Plan dnia, tygodnia, miesiąca, roku...

Plan tygodnia, a potem poszczególne plany dnia ustalam właśnie na podstawie priorytetów. Zjazdy na uczelni mam teraz co tydzień (potem będzie co dwa, więc i mój plan tygodnia będzie zmodyfikowany. Na razie trzeba intensywnej pracy w kwestii nauki na studia), więc pierwsze ustalam sobie lekcje do zrobienia w domu. Czyli nauka słownictwa, wymowy, gramatyki, czytanie na literaturę i cała reszta. To pierwsza część mojego planu tygodnia. I najważniejsza na razie. 

Druga część to blog, Social Media oraz treningi - to są rzeczy dla mnie bardzo ważne, ale takie, z których raz na jakiś czas mogę zrezygnować na rzecz nauki, która w tym momencie jest ważniejsza. 

Trzecia część to pozostałe sprawy, czyli dom, zakupy itd. Naprawdę nic się nie stanie, jeśli nie posprzątam przez parę dni. Albo, jeśli zrobi to mój partner, który w tym momencie jest mniej obłożony obowiązkami i chętnie mnie wyręcza od niektórych prac domowych (które są moimi obowiązkami, bo podział obowiązków u nas realnie istnieje). 

Czyli, podsumowując:

Ustalenie priorytetów jest niesamowicie ważne, by dobrze zarządzać czasem i efektywnie go wykorzystywać. Dzięki dobrze ustalonym priorytetom możemy zrobić dobry plan dnia i odhaczać najpierw najważniejsze rzeczy, a dopiero później te mniej istotne (lub zrezygnować z nich). Poprzez ustalenie priorytetów działamy skuteczniej i osiągamy sukcesy w dziedzinach, które są dla nas ważne, nie zaprzątając sobie głowy mało istotnymi rzeczami. 

Chętnie napiszę więcej na temat organizacji. Ciekawi cię to? 

A czy ty masz ustalone priorytety? Pamiętaj, to nie musi być najlepszy kurs, studia. Twoim priorytetem może być zdrowie, dbanie o siebie itd. 

Więc, jakie są twoje priorytety? Daj znać!

Trzymaj się ciepło i do zobaczenia!

A tymczasem wpadnij na mojego instagrama!

Wyświetl ten post na Instagramie.

Dzis przez chwilę świeciło słońce. Akurat, gdy się obudziłam. Praca na nocki wywraca wszystko do góry nogami, ale i tak czuję się lepiej, niż podczas pierwszych zmian. Wstawanie o 4 w nocy, bo to nie jest ranek, jest okrutne. Za to odsypianie nocy w dzień i czas dla siebie po obudzeniu jest o wiele lepszy, niż powrót z pracy po południu i kompletny brak sił na cokolwiek. W tamten weekend miałam zajęcia normalnie na uczelni. A teraz już są odwoływane, bo mamy przypadek wirusa, który uniemożliwia nam spotkanie się na uniwersytecie. W sumie i tak studia zaoczne to nauka samodzielnie w domu z kontrolą postępów przed wykładowców raz na dwa tygodnie. ☀️☁️🍃 #studytime #wodospad #waterfall #adobelightroom #presetslightroom #waterfallinmountains #mountainslovers #mountainsview #mountainsphoto #goryponadwszystko #górymojegóry #throwbackthursday #koronawiruspolska #october2020 #octoberdaily #october🍁 #autumnmood #autumnvibes🍁 #autumn2020 #jesiennynastrój #czasnajesień

Post udostępniony przez Klaudia Jaroszewska (@kocipunktwidzenia) Paź 15, 2020 o 7:17 PDT