2 trymestr ciąży | endometrioza

Dzień dobry! Za chwilę zaczynam 30 tydzień ciąży, a do tej pory nie napisałam jeszcze o tym, jak wyglądał mój drugi trymestr ciąży. Czas mija coraz szybciej i o ile pierwszy trymestr dłużył mi się w nieskończoność i miałam go serdecznie dość (za równo pod względem psychicznym jak i fizycznym), tak w drugim trymestrze czas przyspieszył nieznacznie na początku, by nabrać tempa pod koniec. Teraz dni przelatują mi przez palce i choć robię naprawdę sporo, nie wiem, gdzie on ucieka. Dziś skupię się na tym, jak czułam się w drugim trymestrze, jakie leki brałam, jakie problemy napotkałam oraz ogólnie napiszę o moich przemyśleniach na ten temat. Endometrioza wraca... ale czy dam się pokonać? 

Endometrioza a ciąża

O tym, jak endometrioza wpływa na ciążę pisałam tutaj > PIERWSZY TRYMESTR CIĄŻY | ENDOMETRIOZA i odsyłam cię do tego wpisu, jeśli chcesz się dowiedzieć:

• dlaczego zdecydowałam się na dziecko w wieku 22 lat? 
• jak długo trwały starania? 
• czy endometrioza ma aż taki wpływ na ciążę?
• czego bałam się najbardziej? 
• dlaczego było tak źle? 

Nie będę powtarzać odpowiedzi na te pytania związanych z pierwszym trymestrem, a za to opowiem o tym, co wydarzyło się w drugim trymestrze ciąży. 

2 trymestr ciąży

Mówią, że drugi trymestr ciąży należy do najprzyjemniejszych, bo ustępują objawy typowe dla pierwszego trymestru (nudności, mdłości, zmęczenie) i jeszcze nie doskwiera ciążący, coraz większy brzuch. Biorąc pod uwagę to, jak źle czułam się w pierwszym trymestrze, sceptycznie podchodziłam do tych przewidywań. Wiem, że mój organizm nie jest takie, jak przyjęta norma, więc i nie spodziewałam się, że będę czuć się dobrze. 

Tak podsumowałam pierwszy trymestr ciąży: Podsumowując, pierwszy trymestr to dla mnie głównie strach i leki oraz sen. Nie będę opowiadać dyrdymałów, że ciąża to magiczny stan w ogóle błogosławiony, a ty czujesz się jak puszysta chmurka i zarażasz wszystkich radością.

Czy w drugim cokolwiek się zmieniło?

2 trymestr ciąży - który to tydzień?

Drugi trymestr ciąży przypada na czas od 14 do 27 tygodnia ciąży, czyli u mnie zaczął się on 24 stycznia, a zakończył 24 kwietnia, jeśli dobrze liczę.

Początek czternastego tygodnia był jeszcze kiepski, bo ciągle czułam dość poważne zmęczenie, poranne nudności oraz jakiś taki spadek psychiczny, który nie pozwalał mi się cieszyć życiem tak, jak normalnie każdego dnia się nim cieszyłam. Liczyłam podświadomie, że to minie, ale świadomie nastawiałam się na to, że moja cała ciąża będzie wyglądać w ten sposób. Przy tamtym samopoczuciu nie potrafiłam myśleć zbyt pozytywnie i teraz, gdy o tym piszę, zastanawiam się jakim cudem się to zmieniło. Hormony ciążowe robią niesamowite (choć czasem straszne) rzeczy.

Początek drugiego trymestru to też czas egzaminów na studiach, które w tamtym czasie miałam ochotę rzucić w cholerę, bo byłam tak wykończona i fizycznie, i psychicznie, że nie dawałam sobie rady nawet ze sobą, a co dopiero z nauką. Nie wiem, jak udało mi się zdać to wszystko, ale cieszę się, że tak się stało, bo teraz bym bardzo żałowała porzucenia nauki. Jednak uwielbiam to robić mimo wszystko, a wtedy po prostu potrzebowałam odpoczynku, który dostałam podczas miesięcznej przerwy od nauki. Gdy wróciłam na drugi semestr, czułam się już o wiele lepiej i z hate wskoczyłam na love relationship z moimi studiami.


Możesz przeczytać o nich więcej tutaj > FILOLOGIA ANGIELSKA, CZYLI WSZYSTKO CO MUSISZ WIEDZIEĆ O STUDIACH ZAOCZNYCH


Wiesz, dla mnie nauka i rozwój są naprawdę ważne. Nastawiam się na to, że przez jakiś czas po porodzie nie będę miała na to siły ani czasu, ale od października z przyjemnością wrócę na uczelnię. Bez ciągłego rozwijania się nie byłabym sobą i mam w głębokim poważaniu te wszystkie maDki, które twierdzą, że jak się już urodzi dziecko, to trzeba być na każde jego zawołanie i zapomnieć o sobie. Nie chcę żyć w świecie, w którym jedynym moim zainteresowaniem będzie dziecko. Jak już nie raz pisałam i mówiłam: dziecko ma też ojca i nie może być tak, że ten ojciec jest tylko z doskoku, bo ma swoje życie, a matka rzuca wszystko i przewraca swój świat do góry nogami.

Ale na takie przemyślenia będzie jeszcze czas po porodzie :)

2 trymestr ciąży - dolegliwości

Jeśli chodzi o dolegliwości w drugim trymestrze ciąży to na początku odczuwałam jeszcze te z pierwszego, czyli ciągłą senność, zmęczenie, spadek nastroju oraz nudności. Jednak z czasem one ustały i poczułam się o wiele lepiej. Przestałam narzucać sobie tak dużo (choć tak od połowy się do zmieniło i znów zaczęłam się zawalać robotą) i zaczęłam bardziej i częściej odpuszczać.

Nowym objawem była zgaga, której na początku nie potrafiłam nazwać. Nigdy nie miałam takiego problemu, więc gdy się pojawiła, nie wiedziałam, co to takiego. W pierwszej chwili bałam się, że złapałam COVID-19, bo myślałam, że to taki ból gdzieś głęboko w gardle. Okazało się jednak, że nie i to była tylko zgaga, która do tej pory się pojawia. Nie jest dokuczliwa, bo nie zdarza się często.

Kolejnym objawem jest ból nóg. Nie puchną mi one, nic złego się nie dzieje, ale w nocy potrafią mnie bardzo boleć. Czasem boli mnie lewa noga (gdy śpię na lewym boku), czasem prawa (gdy na prawym), a czasem obie, niezależnie od tego, w jakiej pozycji śpię. Wcześniej zdarzało się to praktycznie każdej nocy (przez jakieś dwa tygodnie), a teraz sporadycznie i już nie z takim nasileniem.

Mój apetyt rośnie w miarę jedzenia i to dosłownie, bo jak zaczynam jeść rano, to mogłabym jeść praktycznie bez przerwy do wieczora. Potrafię wciągnąć trzy śniadania, obiad, podwieczorek, deser i kolację, a w międzyczasie jakieś przekąski. Nie odmawiam sobie niczego, choć ograniczam słodycze (bo mimo wszystko nie są one zdrowe). Zamiast słodyczy staram się jeść jabłko z masłem orzechowym, albo... lody. Tak, lody to mój ulubieniec drugiego trymestru.

Żeby było miło, mój V. stwierdził, że skoro muszę ograniczyć słodycze (zalecenie mojej ginekolożki), to on także będzie jadł ich mniej. I to mi się podoba, bo związek to wzajemne wsparcie i skoro ja się muszę męczyć w tej ciąży (nie należy ona do lekkich i przyjemnych przez większość czasu), to on także może się czasem poświęcić, prawda?

Jeśli chodzi o parcie na pęcherz, czytałam, że w drugim trymestrze jest ono mniejsze, ale tego nie odczułam. Nasila się ono przez cały czas równomiernie, ale nie spadło ani na chwilę. Sprawia to, że potrafię 4-5 razy obudzić się w nocy do toalety. To akurat najmniej uciążliwe, bo większy problem jest, gdy w połowie drogi do lekarza mam wrażenie, że zaraz popuszczę.

 

Wyświetl ten post na Instagramie.

Post udostępniony przez Klaudia Jaroszewska (@kocipunktwidzenia)

2 trymestr ciąży - ruchy dziecka

Mniej więcej w 16 tygodniu ciąży poczułam pierwsze ruchy, ale nie były one jeszcze mocne, a raczej na zasadzie obserwacji stwierdziłam, że to ruchy Małego Człowieka*, a nie bąbelków w jelitach. Jakiś tydzień czy dwa później zaczęło się pojawiać kopanie w pęcherz i szyjkę macicy, co już czułam bardziej i doskonale wiedziałam, że to ruchy dziecka. Było to zabawne uczucie, ale czasem też denerwujące, bo akurat pęcherz upodobał sobie najbardziej, a podczas 1,5 godzinnych wykładów i ćwiczeń na studiach nie mogłam iść trzy razy do toalety.

Z czasem ruchy nasiliły się i pod koniec trymestru zdarzały się już całkiem bolesne, szczególnie, gdy Mały Człowiek kopał przez godzinę w jedno miejsce. Cieszę się tym kopaniem jak mogę, bo wiem, że niedługo się skończy, ale czasem jest to naprawdę uciążliwe. Mogę szczerze powiedzieć, że kopie on praktycznie tylko w lewy bok, ewentualnie żebra.

Potrafi obudzić mnie w nocy i tak sobie kopać i kopać, a ja wtedy nie mogę zasnąć. Pół biedy, jeśli to normalny dzień i w razie czego mogę to odespać, ale gorzej - co zdarzyło się naprawdę - gdy obudził mnie po kilku godzinach snu (jakichś 6) ok. 5 nad ranem (a może i było wcześniej) i nie dał już zasnąć w ogóle, ale mieliśmy tego dnia wizytę u ginekologa. Jechałam pół przytomna.

 

USG w drugim trymestrze ciąży

Właśnie. USG! Cóż to za piękne chwile, gdy możesz zobaczyć swoje dziecko. Teraz, gdy jest dostęp do USG 3D można zobaczyć dziecko w całej okazałości - nawet buzię dziecka.

Tak, ale mi to nie było dane. Mały Człowiek jest uparty (nie wiem, czy jak ja, czy jak V. czy jeszcze bardziej) i nie chce się pokazać. Zasłaniał buzię rączkami lub obracał się tyłem. Nie było mi dane zobaczyć nic więcej, niż tylko to, co ma między nogami (tego nie zdradzę. Będzie osobny wpis o tym, czy spodziewamy się chłopca czy dziewczynki!). Mam całą galerię zdjęć krocza - chociaż tyle z tych USG mi zostanie.

USG drugiego trymestru - nieprawidłowości

Jak się już możesz spodziewać, w moim przypadku nie może być idealnie. Pojechałam na USG drugiego trymestru pełna nadziei, że tym razem już wszystko będzie dobrze (w pierwszym było dobrze z dzieckiem, ale nie ze mną). I zawiodłam się. A nawet wystraszyłam.

Lekarz - byłam u innego doktora na polecenie mojej ginekolożki - spytał mnie, czy robiłam test PAPP-A i jakie wyszły wyniki. Na szczęście wyszły idealne. Poobserwował dziecko, jego ruchy, pomierzył. Okazało się, że maleństwo ma torbiele splotów naczyniówkowych w mózgu. Zabrzmiało to dla mnie strasznie, ale doktor zapewnił, że dzięki temu iż wszystkie inne wyniki są dobre, nie ma czego się bać i te torbiele same znikną w najbliższym czasie.

Niby mu ufałam, ale wystraszyłam się. Jak każda matka chcę, by moje dziecko było zdrowe. Wróciłam do domu, opowiedziałam V. czego się dowiedziałam. Chwila załamania, kilka wylanych łez, ale mi przeszło. Poczytałam co nieco w internecie, choć nie powinnam była... i uspokoiłam się. Jeśli moje wyniki byłyby złe, byłoby czego się obawiać, a w przypadku gdy wszystko jest prawidłowe, nie ma czego się bać.

I faktycznie nie było czego, bo na kolejnym USG torbielek już nie było.

2 trymestr ciąży - badania

Badania w drugim trymestrze miałam praktycznie tylko te podstawowe, choć więc, że przy prowadzeniu ciąży na NFZ nawet takich czasem się nie wykonuje. Robiłam badania krwi, moczu, krzywą cukrową, badania na toksoplazmozę, różyczkę, HCV, cytomegalię. Przez zakażenie dróg moczowych musiałam zrobić także posiew moczu, z którego na szczęście nic nie wyszło i skończyło się na szybkim i prostym leczeniu. Wszystkie te badania robiłam prywatnie - o kosztach prowadzenia ciąży prywatnie napiszę osobny wpis, bo naprawdę będzie o czym pisać. Powiem tylko tak: gdybym nie prowadziła tej ciąży prywatnie, nie dotarłabym na pewno do 7 miesiąca. 

Badanie obciążenia glukozą - krzywa cukrowa

Naczytałam się ciekawych rzeczy na ten temat i szłam troszkę przestraszona na badanie obciążenia glukozą, ale powiem ci, że nie ma czego się bać. Każda z nas lubi inne smaki, ma inna tolerancję itd. Samo badanie nie było takie złe. Dostałam pomarańczową glukozę, która smakowała jak wygazowana Mirinda. Nie lubię takich napojów, ale spodziewałam się czegoś o wiele gorszego. 

Badanie polega na pobraniu krwi, wypiciu glukozy i pobraniu krwi jeszcze dwukrotnie - godzinę od wypicia glukozy oraz dwie godziny od wypicia. W tym czasie nie można jeść, pić ani spacerować. Siedziałam więc sobie w poczekalni i czytałam książkę. Czas szybko zleciał. Moje wyniki pani doktor podsumowała słowami: ale ma pani piękną krzywą cukrową! Czyli rozumiem, że wyniki były wzorowe. 

Jedyny dyskomfort, który odczułam, to około 4 godziny od wypicia glukozy, gdy wróciliśmy do domu z zakupów, poczułam się słabo. Nie kręciło mi się w głowie jakoś mocno, ale musiałam się położyć i odpocząć. Następnego dnia było już całkiem dobrze. 

2 trymestr ciąży - leki 

W drugim trymestrze odstawiłam już Luteinę, ale nie pamiętam, gdy to było dokładnie. Przy pierwszej próbie odstawienia pojawiło się plamienie, ale już jakieś 2 tygodnie później udało się odstawić ją całkowicie i do tej pory nie muszę brać. 

Przyjmuję tylko leki na tarczycę, których dawka jest ciągle zwiększana, bo moje wyniki wzrastają. Do tego Acard oraz witaminy dla kobiet w ciąży (skład zalecony przez lekarza). 

W drugim trymestrze ciąży zażyłam jedną tabletkę najsłabszego paracetamolu, bo czułam się bardzo źle. Wiedziałam, że jeśli nie pomoże, zadzwonię na nocną opiekę medyczną, bo branie leków na własną rękę nie jest bezpieczne. Ten, który wzięłam, kupił mój V. po rozmowie z farmaceutką. Na szczęście po jednej dawce byłam zdrowa i nie musiałam ani umawiać się do lekarza, ani brać więcej leków. 

Endometrioza w drugim trymestrze ciąży

Jak już wspomniałam, czuję że endometrioza wraca. Denerwują mnie ci wszyscy ludzie dookoła, którzy zdają się już nie pamiętać o mojej chorobie. Zewsząd słyszę, że na pewno już będzie dobrze, że będę mogła jeść co chcę, że po porodzie będzie dobrze. Czytam między wierszami: nie wymyślaj. I czuję się jak kiedyś w gabinetach ginekologicznych. 

Cóż, drodzy znawcy mnie i mojej choroby: endometrioza wraca i ja już to wiem. Na nic wasze czcze gadanie. Znów zaczynam odczuwać dyskomfort w jelitach po wypiciu mleka. Zaczyna się tak samo, jak zaczynało się wcześniej, czyli niewinnie. Bulgotanie w jelitach, ból. Jeszcze bez biegunek. Pojawia się też trądzik na twarzy. Wtedy też tak było. Dlatego jestem gotowa na to, że po ciąży wrócę do swojej dawnej diety. 

Proszę, nigdy nie komentuj czyichś wyborów, jakie podejmuje w związku z chorobą. Gdy mówię innym, że cieszę się nabiałem póki mogę, słyszę, że na pewno po ciąży też będę mogła. To nie są wspierające słowa. Wiem, z czym wiąże się endometrioza, żyję z nią od lat. Ty tylko obserwujesz i nie wiesz, jak to wygląda na co dzień. Nie miej się więc za znawcę. 

Myślę, że to już wszystko, co chciałam ci opowiedzieć. Jeśli jednak masz jakiekolwiek pytania, pisz śmiało! Na pewno odpowiem. 

Trzymaj się ciepło i do zobaczenia następnym razem!